Recensie
Leesdame.nl 7 februari 2018
‘Misschien volgende keer’ is een bijzondere roman over
een jongeman die zich staande moet houden in een wereld waarin hij helemaal
niet wil leven.
Jim Jozef staat terecht omdat hij al drie keer een
mislukte zelfmoordpoging heeft ondernomen. Daarom krijgt hij nu de grootste
straf: hij wordt veroordeeld tot een minimale levensduur van 85 jaar. Deze
gevangenschap moet hij doorbrengen op het eiland Infinus III. Daar krijgt hij
een heropvoeding en wordt hij streng gecontroleerd om ervoor te zorgen dat hij
in leven blijft.
Zo moet Jim Jozef plaatsnemen in een stoel die hem
voedt met een sonde, hem willoos en gevoelloos kan maken en ook een katheter
kan inbrengen. In de stoel leeft Jim Jozef niet zelf, hij wordt erin geleefd.
Hij moet van de overheid in leven blijven, dus bestoken ze hem met
heropvoedingsfilmpjes, moet hij schilderen en kuilen graven op het strand. Het
klinkt als een absurd verhaal, maar eigenlijk heeft de auteur hiermee wel een
punt gemaakt.
Mensen die in onze maatschappij niet willen leven,
mislukte zelfmoordpogingen doen, worden vaak opgenomen en streng gecontroleerd.
Ze moeten eten op gezette tijden, ze krijgen uren creatieve therapie en worden
geconfronteerd met zaken uit het verleden. Voor Jim Jozef is de 85 jaar in
leven blijven uitzichtloos.
Ik denk dat mensen met een doodswens dit ook voelen.
Het voelt uitzichtloos, ze leven omdat ze in leven moeten blijven voor anderen.
In interviews lees en hoor ik vaak dat deze mensen ondanks alles toch
mogelijkheden blijven zoeken naar een eind van hun leven. Jim Jozef blijft dit
ook doen.
De auteur heeft een aantal zaken goed aangepakt. Zo zorgt hij ervoor dat ik nieuwsgierig wordt naar het verloop van het verhaal. Hij zorgt ervoor dat ik Jim Jozef ga begrijpen en hij heeft Infinus III goed omschreven, zodat ik een duidelijk beeld krijg van het eiland. Daarbij zorgt hij ook voor stof tot nadenken wat betreft suïcidaal gedrag en de behandelingen daarvan.
Ik had het verhaal krachtiger gevonden als de auteur
meer gespeeld had met spanning, gevoelens en onvoorspelbaarheid. Ook miste ik
in de dialogen tussen de personages op Infinus III gevoel en diepgang.
Vooral in de dialogen tussen Jim Jozef, Karl en Johannes miste ik dit. Die
diepgang zit er weer wel in als de auteur switcht naar de verhaallijn over
Daniël en Maira.
‘Misschien volgende keer’ is een interessante
roman, af en toe een beetje absurd, maar dat is het normale leven
soms ook.
SurfinAnn’s
boekenblog 19 februari 2018
Van J. W. Jansen mocht ik zijn boek lezen en
recenseren. Ik wil hem daar hartelijk voor danken.
Waar gaat het boek over?
''Vanochtend om acht uur werd ik uit de gesloten inrichting van het Huis van Bewaring gehaald om naar de rechtszaal te worden gebracht. Het kwam niet als een schok. Deze dag was al enige tijd geleden aangekondigd en daarbij had ik in het verleden al twee keer eerder dezelfde procedure doorlopen.''
Zo begint Misschien volgende keer, de nieuwe roman van J. W. Jansen, over de ongelukkige Jim Jozef die voor de derde keer geprobeerd heeft om zelfmoord te plegen, maar ook dit keer in leven blijft. Hij wordt veroordeeld tot een minimale levensduur van 85 jaar, omdat op het Continent leven een plicht is en zelfmoordpogingen zwaar bestraft worden. Hij zit zijn straf uit op het eiland Infinus III waar hij deel moet nemen aan het collectieve heropvoedingsprogramma dat hem dwingt om voortaan het leven te omarmen en niet de dood. Maar, als de wens om te sterven zo groot is kan iemand dan op andere gedachten gebracht worden?
Verfilmd?
Het boek is nog niet verfilmd, maar het leent zich er wel voor om verfilmd te worden.
Wat vind je van het boek?
De cover en titel maken nieuwsgierig. Je wilt weten waarom de auteur voor een zwarte cover heeft gekozen. Zou de hoofdpersoon iets hebben gedaan dat het daglicht niet kan verdragen? Zou de hoofdpersoon een zwartgallige geest hebben? Of is er een andere reden? Je wilt weten wat er met de titel bedoeld wordt. Wat misschien de volgende keer?
Al gelijk bij het lezen van de proloog is de nieuwsgierigheid gewekt en wil je verder lezen, wil je weten hoe het verhaal verder gaat, waarom Jim Jozef niet meer wil leven, wat er in zijn verleden is gebeurd. Je bent benieuwd of het hem lukt om te ontsnappen, of het hem lukt om zijn grootste wens in vervulling te laten gaan of dat hij toch gedwongen kan worden om het leven te omarmen. Daarnaast is er nog een tragisch liefdesverhaal van Daniël & Maira. Hoe sterk liefde kan zijn, dat er veel wordt gepikt waarbij een ander allang de benen had genomen, hoever je kan gaan voor een liede. Hoe sterk een verlangen naar iemand kan zijn.
Geregeld lig je in een deuk om een uitspraak of gedachte van Jim Jozef zoals hij van alles vergelijkt zoals bijvoorbeeld een boot dat meer gaten heeft dan een brok Leerdammer. Het boek is haast poëtisch geschreven. Er zitten verrassende wendingen in. Ondanks dat het plot deels voorspelbaar is, heeft het toch nog een verrassend element.
Het enige minpuntje is dat de tekst op de achterkant voor brildragers lastig te lezen is. Misschien als de achtergrond wat donkerder was geweest of dat de achtergrond een paar tinten lichter geweest was en de tekst zwart, dat het dan beter te lezen is voor brildragers.
Kortom; dit is een humorvol, maar tegelijkertijd ook een tragisch verhaal van een persoon die iets heeft meegemaakt waardoor hij niet meer wil leven. De hoofdvraag is of het hem uiteindelijk lukt om het leven te ruilen voor het hiernamaals of dat hij door middel van heropvoedingsprogramma toch bij zinnen komt en verder wil leven.
Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Ja, dat deed het boek.
Wat vind je van de cover?
Die maakt nieuwsgierig en na het lezen van het boek vind ik het sterk gekozen.
Wat vind je van de titel van het boek?
Die past heel erg goed bij het boek.
Wat vind je van de schrijfstijl?
Die is lekker vlot, soms zelfs poëtisch, humorvol.
Hoe origineel is het verhaal?
Heel erg origineel.
Wat vind je van de opbouw van het verhaal?
Die is goed. Het verhaal is chronologisch geschreven.
Zat je direct in het verhaal?
Ja, ik zat er direct in.
Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Dat weet het boek zeker. Als je eenmaal in het boek begint, dan wil je het boek niet meer wegleggen.
Heeft het plot je verrast?
Deels wel, de plaats en de persoon erbij had ik niet aan zien komen.
Zijn de karakters in het boek geloofwaardig?
Ja, dat zijn ze stuk voor stuk.
Welke persoon vond je het leukst en waarom?
Jim Jozef, omdat hij heel veel humor heeft en niet zomaar opgeeft.
En aan wie had je een hekel en waarom?
De Smiecht, maar ik kan niet vertellen waarom, want dan zou ik teveel verraden. ;)
Zou je bevriend kunnen zijn met de hoofdpersoon?
Dat denk ik niet.
Wat vond je van de locaties in het boek?
De eilanden klinken als heel erg mooi, maar ik zou er niet willen wonen of op vakantie willen. De reden mag je zelf gaan lezen in het boek. ;)
Mooie quote in het boek:
Ik zie hier en daar wat juryleden glimlachen, terwijl bij mij de haren steeds meer als een punkrocker met een jaar lang gratis haarlak overeind gaan staan.
Zou je het boek aanraden?
Ja, ik kan iedereen het boek aanraden.
Hoeveel sterren geef je het boek?
4 sterren.
Ga je het boek nog een keer lezen?
Misschien wel.
Ga je het boek houden of geef je het weg?
Het boek is gesigneerd, die gaat dus terug in de boekenkast.
Ga je vaker een boek van deze auteur lezen?
Dat denk ik wel.
Waar gaat het boek over?
''Vanochtend om acht uur werd ik uit de gesloten inrichting van het Huis van Bewaring gehaald om naar de rechtszaal te worden gebracht. Het kwam niet als een schok. Deze dag was al enige tijd geleden aangekondigd en daarbij had ik in het verleden al twee keer eerder dezelfde procedure doorlopen.''
Zo begint Misschien volgende keer, de nieuwe roman van J. W. Jansen, over de ongelukkige Jim Jozef die voor de derde keer geprobeerd heeft om zelfmoord te plegen, maar ook dit keer in leven blijft. Hij wordt veroordeeld tot een minimale levensduur van 85 jaar, omdat op het Continent leven een plicht is en zelfmoordpogingen zwaar bestraft worden. Hij zit zijn straf uit op het eiland Infinus III waar hij deel moet nemen aan het collectieve heropvoedingsprogramma dat hem dwingt om voortaan het leven te omarmen en niet de dood. Maar, als de wens om te sterven zo groot is kan iemand dan op andere gedachten gebracht worden?
Verfilmd?
Het boek is nog niet verfilmd, maar het leent zich er wel voor om verfilmd te worden.
Wat vind je van het boek?
De cover en titel maken nieuwsgierig. Je wilt weten waarom de auteur voor een zwarte cover heeft gekozen. Zou de hoofdpersoon iets hebben gedaan dat het daglicht niet kan verdragen? Zou de hoofdpersoon een zwartgallige geest hebben? Of is er een andere reden? Je wilt weten wat er met de titel bedoeld wordt. Wat misschien de volgende keer?
Al gelijk bij het lezen van de proloog is de nieuwsgierigheid gewekt en wil je verder lezen, wil je weten hoe het verhaal verder gaat, waarom Jim Jozef niet meer wil leven, wat er in zijn verleden is gebeurd. Je bent benieuwd of het hem lukt om te ontsnappen, of het hem lukt om zijn grootste wens in vervulling te laten gaan of dat hij toch gedwongen kan worden om het leven te omarmen. Daarnaast is er nog een tragisch liefdesverhaal van Daniël & Maira. Hoe sterk liefde kan zijn, dat er veel wordt gepikt waarbij een ander allang de benen had genomen, hoever je kan gaan voor een liede. Hoe sterk een verlangen naar iemand kan zijn.
Geregeld lig je in een deuk om een uitspraak of gedachte van Jim Jozef zoals hij van alles vergelijkt zoals bijvoorbeeld een boot dat meer gaten heeft dan een brok Leerdammer. Het boek is haast poëtisch geschreven. Er zitten verrassende wendingen in. Ondanks dat het plot deels voorspelbaar is, heeft het toch nog een verrassend element.
Het enige minpuntje is dat de tekst op de achterkant voor brildragers lastig te lezen is. Misschien als de achtergrond wat donkerder was geweest of dat de achtergrond een paar tinten lichter geweest was en de tekst zwart, dat het dan beter te lezen is voor brildragers.
Kortom; dit is een humorvol, maar tegelijkertijd ook een tragisch verhaal van een persoon die iets heeft meegemaakt waardoor hij niet meer wil leven. De hoofdvraag is of het hem uiteindelijk lukt om het leven te ruilen voor het hiernamaals of dat hij door middel van heropvoedingsprogramma toch bij zinnen komt en verder wil leven.
Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Ja, dat deed het boek.
Wat vind je van de cover?
Die maakt nieuwsgierig en na het lezen van het boek vind ik het sterk gekozen.
Wat vind je van de titel van het boek?
Die past heel erg goed bij het boek.
Wat vind je van de schrijfstijl?
Die is lekker vlot, soms zelfs poëtisch, humorvol.
Hoe origineel is het verhaal?
Heel erg origineel.
Wat vind je van de opbouw van het verhaal?
Die is goed. Het verhaal is chronologisch geschreven.
Zat je direct in het verhaal?
Ja, ik zat er direct in.
Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Dat weet het boek zeker. Als je eenmaal in het boek begint, dan wil je het boek niet meer wegleggen.
Heeft het plot je verrast?
Deels wel, de plaats en de persoon erbij had ik niet aan zien komen.
Zijn de karakters in het boek geloofwaardig?
Ja, dat zijn ze stuk voor stuk.
Welke persoon vond je het leukst en waarom?
Jim Jozef, omdat hij heel veel humor heeft en niet zomaar opgeeft.
En aan wie had je een hekel en waarom?
De Smiecht, maar ik kan niet vertellen waarom, want dan zou ik teveel verraden. ;)
Zou je bevriend kunnen zijn met de hoofdpersoon?
Dat denk ik niet.
Wat vond je van de locaties in het boek?
De eilanden klinken als heel erg mooi, maar ik zou er niet willen wonen of op vakantie willen. De reden mag je zelf gaan lezen in het boek. ;)
Mooie quote in het boek:
Ik zie hier en daar wat juryleden glimlachen, terwijl bij mij de haren steeds meer als een punkrocker met een jaar lang gratis haarlak overeind gaan staan.
Zou je het boek aanraden?
Ja, ik kan iedereen het boek aanraden.
Hoeveel sterren geef je het boek?
4 sterren.
Ga je het boek nog een keer lezen?
Misschien wel.
Ga je het boek houden of geef je het weg?
Het boek is gesigneerd, die gaat dus terug in de boekenkast.
Ga je vaker een boek van deze auteur lezen?
Dat denk ik wel.
MiekeWijnantsRecenseert
25 februari 2018
OVER DE AUTEUR
Jan Willem Jansen (1982) heeft Master of
Education gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is docent aan de
Universiteit van Amsterdam Alumni en auteur.
Zijn lijfspreuk is: Write drunk, let
someone else do the editting.
In februari 2013 werd zijn debuut ‘Aangenaam
gevoelloos’ gepubliceerd en in januari 2016 verscheen ‘Vallen en
opstaan’. Zijn derde boek ‘Misschien volgende keer’ werd in
januari 2018 gepubliceerd.
OVER DE COVER
De cover is zwart en rechtsboven in witte letters
de naam van de auteur en daaronder eveneens in witte letters de titel ‘Misschien
volgende keer.’ Sobere cover, die vragen oproept en waarvan je hoopt het
antwoord te vinden in het boek.
OVER DE INHOUD
Het boek begint met een proloog. ‘Vanochtend
om acht uur werd ik uit de gesloten inrichting van het Huis van Bewaring
gehaald om naar de rechtszaal te worden gebracht. Het kwam niet als een schok.
Deze dag was al enige tijd geleden aangekondigd en daarbij had ik in het
verleden al twee keer eerder dezelfde procedure doorlopen…’
‘Misschien volgende keer’ vertelt het verhaal
van de ongelukkige Jim Jozef. Hij heeft drie keer geprobeerd zichzelf van
het leven te beroven. Op het Continent waar hij woont, is leven een plicht.
Zelfmoordpogingen worden zwaar bestraft. Hij wordt veroordeeld tot een
minimale levensduur van 85 jaar. Dit betekent, dat hij nog minimaal vijftig
jaar in leven moet blijven. Tijdens zijn verblijf op eiland Infinus III zal hij
moeten deelnemen aan een collectief heropvoedingsprogramma. De bewakers leren
hem om gelukkig te zijn en zijn leven te omarmen. ‘Waar ze ook zijn, ze
zullen altijd gevangenen zijn in hun eigen lichaam waaruit ontsnappen
onmogelijk is.’
Hij wordt constant in de gaten gehouden, Een
nieuwe zelfmoordpoging wordt zo onmogelijk gemaakt. Jim ziet maar één optie:
vluchten. Maar hoe gaat hij dit doen?
‘Gelukkig kan de dood mij wel kalmeren, de
dood, de liefde van mijn leven.’
Tijdens het luchten raakt Jim Jozef aan de
praat met Karl en Johannes en ze sluiten vriendschap. Ze smeden een plan om
samen te vluchten.
Naast Jim lezen we het verhaal van Daniel als
kind en volwassene. Daniël is al vanaf zijn vroegste jeugd angstig, depressief
en heeft waanideeën. Medicijnen hiertegen helpen niet. Dan ontmoet hij
Maira. Zij is stapelverliefd op hem. Ze gaan samenwonen, maar het lukt haar
niet om hem gelukkig te maken. Maira geeft Daniël alle ruimte om zijn tweede
boek te schrijven, maar hij vindt geen inspiratie. Hij heeft nergens zin
in. Er is maar één ding dat hij wil en waar hij gelukkig van wordt, maar
dit ligt gecompliceerd. ‘Medelijden is voornamelijk een zwijgende emotie.’
MIJN MENING
De auteur heeft een duidelijke vraagstelling
in deze roman:
‘Als de wens om te sterven zo groot is, kan iemand
dan op andere gedachten worden gebracht?’
In dit boek schetst de auteur een beeld van
de geestelijke lijdensweg van Jim Jozef en wat er gebeurt als je iemand
opsluit.
De vooruitgang in de medische wereld en wat
de consequenties hiervan kunnen zijn gaat hij niet uit de weg.
Het beladen onderwerp ‘zelfdoding’ weet de
auteur luchtig te beschrijven in een boeiend en verdrietig verhaal over Jim
Jozef zijn verblijf op Infinus III.
Door zijn vlotte schrijfstijl weet hij de
gedachtegang, gevoelsleven en beleefwereld van de personages én de dialogen
levendig te maken.
De plot is voorspelbaar, maar deze is niet
het belangrijkste in deze roman. De epiloog daarentegen wel. Deze is
indrukwekkend, omdat daar alles samenkomt: onvoorwaardelijke liefde,
lijdensweg, worsteling, en medische wetenschap. Hier vloeien ook de levens
van Jim Jozef en Daniël samen.
Jammer dat de tekst op de achterflap bijna
onleesbaar is, doordat de witte tekst op een wit overhemd gedrukt staat. De
auteur zet de lezer aan tot nadenken over een actueel onderwerp en laat daarbij
ruimte om zelf invulling te geven aan zienswijze, gevoelens en beleving.
Een roman die diep raakt.
‘Pas aan het eind kan ik de schoonheid van
iets inzien. Zo had mijn leven moeten zijn, maar gelukkig eindigt het wel
zo.’
4****
Lezersrecensies
Bol.com
·
Daniel en Maira
o
RachelDeWit, 15 februari 2018
o
Het verhaal van Jim Jozef die wil
ontsnappen zodat hij zelfmoord kan plegen is spannend en goed geschreven, maar
de reden waarom ik vier sterren heb gegeven is het prachtige, maar tragische
liefdesverhaal van Daniel en Maira. Heel mooi wordt beschreven dat elkaar
liefhebben niet alleen betekend dat je bij elkaar blijft, maar dat het soms ook
kan betekenen dat je elkaar loslaat.
·
Een prachtig beschreven doodswens
o
Annanita, 25 januari 2018
Opnieuw een ontroerend verhaal
van J. W. Jansen waar humor en verdrietigheid elkaar in rap tempo afwisselen.
De innerlijke strijd van hoofdpersoon Jim Jozef tegen zichzelf en tegen het
leven is prachtig beschreven en zal mij nog lang bijblijven.
Ik vond het een mooi boek en heb het met plezier gelezen.
Ik vond het een mooi boek en heb het met plezier gelezen.
·
Misschien volgende keer
o
MariaDoRomeo, 23 januari 2018
Het boek begint in de rechtszaal
als hoofpersonage Jim Jozef in een soort van Kafkaëske wereld veroordeeld wordt
om minimaal tot zijn 85e in leven te blijven ondanks zijn hardnekkige wens om
te sterven. Hij wordt verscheept naar het eiland Infinus III waar de jaren
verstrijken en we steeds meer te weten komen over Jim Jozef en waarom hij zo
graag wil sterven.
Het boek lijkt in het begin weinig te maken te hebben met de samenleving zoals deze nu is, maar hoe verder we in het verhaal komen hoe meer de innerlijke strijd van Jim Jozef overeenkomsten vertoond met kwesties waar we allemaal mee worstelen.
Het meest merkwaardige nog is dat je hoopt dat hoofdpersonage Jim Jozef ontsnapt van het eiland, ondanks dat je weet dat het zijn dood zal betekenen.
Ik vond het een mooi geschreven, meeslepend verhaal, dat goed de spanning weet vast te houden, tot het buitengewoon, indrukwekkende en emotionele einde.
Het boek lijkt in het begin weinig te maken te hebben met de samenleving zoals deze nu is, maar hoe verder we in het verhaal komen hoe meer de innerlijke strijd van Jim Jozef overeenkomsten vertoond met kwesties waar we allemaal mee worstelen.
Het meest merkwaardige nog is dat je hoopt dat hoofdpersonage Jim Jozef ontsnapt van het eiland, ondanks dat je weet dat het zijn dood zal betekenen.
Ik vond het een mooi geschreven, meeslepend verhaal, dat goed de spanning weet vast te houden, tot het buitengewoon, indrukwekkende en emotionele einde.
Recensie Mieke Schepens, graaggelezen blogspot.nl
Boekgegevens
Titel: Misschien volgende keer
Auteur: J.W. Jansen
Genre: literaire roman
Uitgave: paperback, 183 pagina's
Uitgever: Mijnbestseller.nl, januari 2018
ISBN: 978 94 63679 0 77
Van de achterflap:
''Vanochtend om acht uur werd ik uit de
gesloten inrichting van het Huis van Bewaring gehaald om naar de rechtszaal te
worden gebracht. Het kwam niet als een schok. Deze dag was al enige tijd
geleden aangekondigd en daarbij had ik in het verleden al twee keer eerder
dezelfde procedure doorlopen.''
Zo begint Misschien volgende keer,
de nieuwe roman van J. W. Jansen, over de ongelukkige Jim Jozef die voor de
derde keer geprobeerd heeft om zelfmoord te plegen, maar ook dit keer in leven
blijft. Hij wordt veroordeeld tot een minimale levensduur van 85 jaar, omdat op
het Continent leven een plicht is en zelfmoordpogingen zwaar bestraft worden.
Hij zit zijn straf uit op het eiland Infinus III waar hij deel moet nemen aan
het collectieve heropvoedingsprogramma dat hem dwingt om voortaan het leven te
omarmen en niet de dood. Maar, als de wens om te sterven zo groot is kan iemand
dan op andere gedachten gebracht worden?
Mijn leeservaring:
Misschien volgende keer is een verhaal waarin meer stof tot nadenken wordt
gegeven dan ik in eerste instantie verwacht had.
Na het lezen van de tekst op de achterflap was het
duidelijk dat zelfdoding en euthanasie een onderwerp zouden zijn.
De titel Misschien volgende keer in vrij kleine
witte letters tegen een zwarte achtergrond deed me meteen denken aan een
sprankje hoop. Een heel klein sprankje hoop om je te kunnen ontworstelen aan
een donker verleden wat je blijft achtervolgen.
Ik werd hierdoor al meteen ontroerd; het was als het
ware een belofte voor een verhaal met diepgang!
De auteur heeft me zeker niet teleurgesteld!
Jan Willem Jansen vertelt naast het verhaal van Jim
Jozef, het droevig liefdesverhaal van Daniel en Maira. Deze verhalen komen
samen in de epiloog die toch nog weet te verbazen.
Niemand weet wat er omgaat in iemand die in een
comateuze toestand is. De toeschouwers denken vaak dat ze het wel weten, maar
alleen de patiënt weet het zeker. Er is in het verhaal sprake van een vrouw
waar Daniel graag bij wil zijn, maar het lukt alsmaar niet. Ik zag in haar een
pseudoniem voor de dood die Daniel al zo lang wenst voor zichzelf.
Waar liefde voor een ander je van kan weerhouden!
Het
is duidelijk, de mannen die over mijn lot zullen oordelen zijn doodnormale, hardwerkende
mensen die niets zullen begrijpen van het leven waar ik aan lijd. Het is als
een koe die moet oordelen of de slager lijdt als deze de broer van de koe in
stukken snijdt.
De auteur heeft een boeiende schrijfstijl; het was
alsof ik voelde wat de hoofdpersonen meemaakten, de dialogen zijn daardoor heel
natuurlijk.
Bovendien is het niet allemaal kommer en kwel waarover
je leest, de humor spat er hier en daar vanaf.
Ook dat hoort bij het leven… en de dood.
Ik heb Misschien volgende keer graag gelezen.
4,5/5 X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten